جمع آوری توسط انتشارات کتابدار توس به شماره ثبت 8717 در اداره ی ترشاد خراسان رضوی
توجه : تکثیر از این محصول غیر مجاز است.
طب روحانی
(معرفی هفت شیوۀ روحانی از چهارده شیوۀ طب جامع اسلامی)
سخنران: حجت الاسلام و المسلمین محمد طه طرفی
مکان: دانشگاه امام صادق (علیه السلام)
اصـل کلام من این است کـه این چهارده شیوۀ طب جامع اسلامی با هـم در نظـر گرفته شود.
ایـن چهـارده شـیوه، تقسیـم به دو میشـود کـه همــان «قـانون زوجیت» است. یـک قسـمت،
«طـب روحـانی» و قـسمـت دیگر، «طب جسمـانی» اسـت. در تمـام روایاتی کـه در باب طب از
مـعصــومین و رسـول گـرامی (صـلوات الله علیهـم اجمعیــن) روایت شـده است شمـا شــاهــد
شـواهدی در این باب خواهـید بود و طبـق روایـات، اسـناد و مـدارکی کـــه وجود دارد، آن هـفت
شـیوهای کـه طـب روحـانی را مجسـم و نمودار میکـند، سروری دارد بر آن هـفت شـیوهای که
طـب جسمانی نامیده می شود .. «الرجال قوّامون علی النساء» ؛ این قسمت (طب روحانی)،
مذکـر حساب می شـود و آن قسـمت (طـب جسمـانی) مونث محسـوب می شـود. این فاعـل
اسـت و آن، منفعـل ... هـفت قسمت دوم (جسمـانی) کاملا تحـت سیطرۀ هـفت قسمت اول
هـسـتند و بــدون هــفت قسـمت اول (روحــانی)، هــفت قسـمت دوم، مـتحقـق نمـیشـوند و
بکار گـیری آنها امکان پذیر نیست. هـفت قسمت اول، هـفت روح قسـمت دومند، یعـنی هـفت
قسمت دوم طب جامع اسـلامی، بـدون هـفت قـسمت اول، بی روح و مـرده اند و ممکن است
تاثیر نکنند ...
برخی از مباحث ذکر شده در این سخنرانی:
* ذکر مراتب خلقت موجودات
* ذکر مواردی از اذکار و آیات برای درمان برخی بیماری ها
* طب اسلامی، فقط منحصر در تغذیه نیست و چنین عقیدهای ظلم به طب اسلامی است.
* جدا کردن طب روحانی از طب جسمانی، طب اسلامی را ناقص و ناکارآمد میکند و این دسیسهای بود که دشمنان برای ما ترتیب دادند.
* در طب روحانی این امکان وجود دارد که روح را از بدن خارج کنند و دوباره به جسم برگردانند و یا بیمار را با بیمار دیگر جایگزین کنند.
* 90 درصد طب الائمه، دعا و قرآن است.
* کسی که میخواهد طبیب شود باید اول عارف باشد و بعد فیلسوف
* آنهایی که به اهل بیت (علیهم السلام) اعتقاد دارند، با کسب یک مقدار سلطۀ روحی میتوانند با موجودات پایینتر از خود (حیوانات و گیاهان و ...) سخن بگویند و این از مباحث طب اسلامی است.
* در معالجه بیماری سرطان در هفتمین شیوۀ طب روحانی، تشخیص میدهند که اصلاً شخص بیمار باید درمان بشود یا نه؛ چون هر بیماریای لازم نیست که درمان بشود. برخی از بیماریها، حکمتی درونش هست که ایجاب میکند که ادامه داشته باشد و حکمت آن بر اکثر مردم، مسطور و مخفی است و برای همین میبینیم که اطبای طب روحانی، هر بیماریای را معالجه نمیکنند ...
* دعاها و داروهایی در چهارده شیوۀ طب اسلامی وجود دارد که برای تمام بیماریهای شناخته شده و شناخته نشده، درمان اند. یعنی حصر ندارند ...
چهارده شیوۀ بنیادین طب جامع اسلامی:
الف) هفت شیوۀ روحانی:
1. روان درمانی اخلاقی
2. روان درمانی و جسم درمانی با قرآن
3. روان درمانی و جسم درمانی با دعا
4. نذر درمانی
5. توکل درمانی
6. توسل درمانی
7. درمان روحانی
نام : طه الفشنی
ملیت : مصر
سال تولد : ۱۹۰۰ میلادی
استاد «طه موسی حسن» مشهور به «طه الفشنی» از مبتهلان و قاریان قرآن کریم مصر در سال ۱۹۰۰ میلادی مطابق با ۱۲۷۹ هجری شمسی در شهر «فشن» از توابع استان «بنی سویف» دیده به جهان گشود. وی اولین مؤذن مسجد امام حسین(ع) در قاهره بود و چنان که آثار به جای مانده از تلاوتها و ابتهالاتش گواهی میدهد، وی فردی نابغه و توانا در علم موسیقی بود، همچنین بر فنون و قواعد تلاوت قرآن کریم تسلط و چیرگی کامل داشت. این استاد تنها یک قاری قرآن نبود، بلکه حیاتش را به عنوان یک منشد و موشح آغاز کرد، در وجود این استاد گرایشهای دینی و علاقهای وافر به قرآن کریم وجود داشت که او را از مسیر خوانندگی و نوازندگی و انشاد و تواشیح به قرائت کشانید. طه الفشنی مبانی قرائت و حفظ قرآن کریم را در زادگاه خود آموخت و بدینسان مدرک دوره ابتدایی را در سال ۱۹۱۶ میلادی مطابق با ۱۲۹۵ هجری شمسی دریافت کرد و پس از آن کل قرآن کریم را حفظ کرده و به مدرسه معلمان پیوست، وی همچنین موفق شد در سال ۱۹۱۹ میلادی مطابق با ۱۲۹۸ هجری شمسی به دانشگاه الازهر در قاهره بپیوندد. این استاد بسیاری از نغمات را به قرائت قرآن کریم با حفظ احکام تلاوت داخل کرد، او معتقد بود که یک قاری نمیتواند قاری باشد تا زمانی که موسیقی را در وهله اول آموخته باشد و اگر جز این باشد چگونه خواهد توانست مردم را از استماع قرائتش به شادی و نشاط درآورد که البته این نظر، نظری شخصی است کما اینکه بعضی دیگر از قاریان این نظر را رد کردهاند. استاد طه الفشنی نیز پس از این اقدام رادیو با همیاری استاد «عبدالباسط محمد عبدالصمد» و «عبدالقادر حاتم» وزیر فرهنگ و ارشاد آن زمان مصر به اعتراض برخاست و رادیو نیز به خصوص پس از وساطت استاد «مصطفی اسماعیل» سعی در راضی کردن وی برآمد. ورود به رادیو طه الفشنی در محضر استاد «سید درویش» که حافظ قرآن بوده و به انشاد دینی اشتغال داشت نغمات قرآنی را آموخت، در آن زمان «سعید لطفی» مدیر وقت رادیوی مصر تلاوت زیبایش را در یکی از شبهای ماه مبارک رمضان در مسجد امام حسین(ع) قاهره شنید و از او دعوت کرد که به رادیو بیاید و از این طریق برای مردم به اجرای برنامه بپردازد. وی همچنین در محضر استاد «علی محمود» شاگردی کرده و از او علم انشاد و مدایح نبوی را آموخت، وی همچنین به گروه تواشیح استاد علی محمود پیوست و پس از آن نیز در گروه تواشیح استاد «ابراهیم فران»، صاحب موشحات مشهور به اجرای برنامه پرداخت و پس از اندک زمانی فنونی مستقل بنا نهاده دارای گروه و اسلوبی مختص خود شد. «طه الفشنی»؛ طلایهدار فنون انشاد دینی و تواشیح استاد طه الفشنی در رهبری فن تواشیح و سایر فنون انشاد دینی نقشی بسزا و عظیم داشت، چرا که همواره در راستای دیدارش با مندشان بزرگ آن زمان، آنان را به استمرار این طریق و کشف استعدادها و هدایت آنها دعوت میکرد و این امر پس از رحلت پایهداران مکتب انشاد و تواشیح تأثیری بسزا در استمرار این مکتب به جا گزارد. «طهالفشنی»؛مبتهلیآشنابهفنونتلاوت طه الفشنی مبانی قرائت و حفظ قرآن کریم را در زادگاه خود آموخت و بدینسان مدرک دوره ابتدایی را در سال ۱۹۱۶ میلادی مطابق با ۱۲۹۵ هجری شمسی دریافت کرد و پس از آن کل قرآن کریم را حفظ کرده و به مدرسه معلمان پیوست وی توانست جایگاه عظیم خویش را در دهه ۴۰ در میان قراء بلندمرتبه به خوبی تثبیت کند، تا آنجا که در قصرهای «عابدین» و «رأسالتین» در حضور «ملک فاروق» پادشاه وقت مصر، به همراه استاد «مصطفی اسماعیل» به تلاوت قرآن بپردازد. در سال ۱۹۶۳ میلادی و آن زمان که شبکه تلویزیونی در مصر افتتاح شد استاد طه الفشنی از اولین کسانی بود در در آن به تلاوت قرآن پرداخت و با صدای زیبا و ملکوتی خود عاشقان و تشنگان معارف ناب قرآنی را سیراب کرد. استاد طه الفشنی چنان اقتدار و تسلطی بر اصول تلاوت قرآن پیدا کرد که به سرعت توانست به واسطه صوت زیبا و حلاوت تلاوتش، همچنین رعایت تمامی قواعد و اصول قرائت قرآن کریم، مقامی عظیم را از آن خود سازد. طه الفشنی در ادامه فعالیتهای خود ریاست مجمع قراء قرآن کریم را به عنوان یکی از مشهورترین قاریان قرآن کریم چه از حیث تجوید و چه از حیث صوت و لحن عهدهدار شد و این زمانی بود که وی یکی از قویترین ارکان عرصه تواشیح و مدائح نبوی به شمار میآمد. وی به کشورهای زیادی برای تلاوت قرآن کریم مسافرت کرد و در واقع یکی از بهترین سفیران برای قرآن کریم بود، وی همچنین نشانهای لیاقت و درجههای ممتاز کشورهایی که به آنها مسافرت میکرد و در آنجا به تلاوت قران میپرداخت از دست رؤسای جمهور و وزیران آن کشورها دریافت میکرد
نام : طه الفشنی
ملیت : مصر
سال تولد : ۱۹۰۰ میلادی
استاد «طه موسی حسن» مشهور به «طه الفشنی» از مبتهلان و قاریان قرآن کریم مصر در سال ۱۹۰۰ میلادی مطابق با ۱۲۷۹ هجری شمسی در شهر «فشن» از توابع استان «بنی سویف» دیده به جهان گشود. وی اولین مؤذن مسجد امام حسین(ع) در قاهره بود و چنان که آثار به جای مانده از تلاوتها و ابتهالاتش گواهی میدهد، وی فردی نابغه و توانا در علم موسیقی بود، همچنین بر فنون و قواعد تلاوت قرآن کریم تسلط و چیرگی کامل داشت. این استاد تنها یک قاری قرآن نبود، بلکه حیاتش را به عنوان یک منشد و موشح آغاز کرد، در وجود این استاد گرایشهای دینی و علاقهای وافر به قرآن کریم وجود داشت که او را از مسیر خوانندگی و نوازندگی و انشاد و تواشیح به قرائت کشانید. طه الفشنی مبانی قرائت و حفظ قرآن کریم را در زادگاه خود آموخت و بدینسان مدرک دوره ابتدایی را در سال ۱۹۱۶ میلادی مطابق با ۱۲۹۵ هجری شمسی دریافت کرد و پس از آن کل قرآن کریم را حفظ کرده و به مدرسه معلمان پیوست، وی همچنین موفق شد در سال ۱۹۱۹ میلادی مطابق با ۱۲۹۸ هجری شمسی به دانشگاه الازهر در قاهره بپیوندد. این استاد بسیاری از نغمات را به قرائت قرآن کریم با حفظ احکام تلاوت داخل کرد، او معتقد بود که یک قاری نمیتواند قاری باشد تا زمانی که موسیقی را در وهله اول آموخته باشد و اگر جز این باشد چگونه خواهد توانست مردم را از استماع قرائتش به شادی و نشاط درآورد که البته این نظر، نظری شخصی است کما اینکه بعضی دیگر از قاریان این نظر را رد کردهاند. استاد طه الفشنی نیز پس از این اقدام رادیو با همیاری استاد «عبدالباسط محمد عبدالصمد» و «عبدالقادر حاتم» وزیر فرهنگ و ارشاد آن زمان مصر به اعتراض برخاست و رادیو نیز به خصوص پس از وساطت استاد «مصطفی اسماعیل» سعی در راضی کردن وی برآمد. ورود به رادیو طه الفشنی در محضر استاد «سید درویش» که حافظ قرآن بوده و به انشاد دینی اشتغال داشت نغمات قرآنی را آموخت، در آن زمان «سعید لطفی» مدیر وقت رادیوی مصر تلاوت زیبایش را در یکی از شبهای ماه مبارک رمضان در مسجد امام حسین(ع) قاهره شنید و از او دعوت کرد که به رادیو بیاید و از این طریق برای مردم به اجرای برنامه بپردازد. وی همچنین در محضر استاد «علی محمود» شاگردی کرده و از او علم انشاد و مدایح نبوی را آموخت، وی همچنین به گروه تواشیح استاد علی محمود پیوست و پس از آن نیز در گروه تواشیح استاد «ابراهیم فران»، صاحب موشحات مشهور به اجرای برنامه پرداخت و پس از اندک زمانی فنونی مستقل بنا نهاده دارای گروه و اسلوبی مختص خود شد. «طه الفشنی»؛ طلایهدار فنون انشاد دینی و تواشیح استاد طه الفشنی در رهبری فن تواشیح و سایر فنون انشاد دینی نقشی بسزا و عظیم داشت، چرا که همواره در راستای دیدارش با مندشان بزرگ آن زمان، آنان را به استمرار این طریق و کشف استعدادها و هدایت آنها دعوت میکرد و این امر پس از رحلت پایهداران مکتب انشاد و تواشیح تأثیری بسزا در استمرار این مکتب به جا گزارد. «طهالفشنی»؛مبتهلیآشنابهفنونتلاوت طه الفشنی مبانی قرائت و حفظ قرآن کریم را در زادگاه خود آموخت و بدینسان مدرک دوره ابتدایی را در سال ۱۹۱۶ میلادی مطابق با ۱۲۹۵ هجری شمسی دریافت کرد و پس از آن کل قرآن کریم را حفظ کرده و به مدرسه معلمان پیوست وی توانست جایگاه عظیم خویش را در دهه ۴۰ در میان قراء بلندمرتبه به خوبی تثبیت کند، تا آنجا که در قصرهای «عابدین» و «رأسالتین» در حضور «ملک فاروق» پادشاه وقت مصر، به همراه استاد «مصطفی اسماعیل» به تلاوت قرآن بپردازد. در سال ۱۹۶۳ میلادی و آن زمان که شبکه تلویزیونی در مصر افتتاح شد استاد طه الفشنی از اولین کسانی بود در در آن به تلاوت قرآن پرداخت و با صدای زیبا و ملکوتی خود عاشقان و تشنگان معارف ناب قرآنی را سیراب کرد. استاد طه الفشنی چنان اقتدار و تسلطی بر اصول تلاوت قرآن پیدا کرد که به سرعت توانست به واسطه صوت زیبا و حلاوت تلاوتش، همچنین رعایت تمامی قواعد و اصول قرائت قرآن کریم، مقامی عظیم را از آن خود سازد. طه الفشنی در ادامه فعالیتهای خود ریاست مجمع قراء قرآن کریم را به عنوان یکی از مشهورترین قاریان قرآن کریم چه از حیث تجوید و چه از حیث صوت و لحن عهدهدار شد و این زمانی بود که وی یکی از قویترین ارکان عرصه تواشیح و مدائح نبوی به شمار میآمد. وی به کشورهای زیادی برای تلاوت قرآن کریم مسافرت کرد و در واقع یکی از بهترین سفیران برای قرآن کریم بود، وی همچنین نشانهای لیاقت و درجههای ممتاز کشورهایی که به آنها مسافرت میکرد و در آنجا به تلاوت قران میپرداخت از دست رؤسای جمهور و وزیران آن کشورها دریافت میکرد